Τιριτίχτας
Μουσική: Αντώνης Αντωνίου
Στίχοι: Γιώργος Βλάμης
Κρώστου λλίον της νύχτας που γεννά
Χάραμαν του φου τζ̆οιλιοπονεί
Κάτι κατσ̆αρίζει τζ̆αι περνά
Φέρνει το αέριν μιαν φωνήν
«Πνάζε νάκκον άμαν κουραστείς
Άκου τα πουλιά που τζ̆ελαδούν
Φάε, μα ’ννεν ανάγκη να πρηστείς
Άρκοντες εν τζ̆είνοι που διούν
Σύντυσ̆ε άμαν έσ̆εις τι να πεις
Ούσσου τζ̆ιόλας λλίον, κάμε κράτει
Πόννα ππέσεις για να τζ̆οιμηθείς
Άησ’ τον καϊλέν που κατωθκιόν που το κρεβάτιν
Θώρηννε τζ̆αι πίσω τζ̆αι μπροστά
Πάτηννε τα πόθκια σου στην γην
Νώσε την, γυρίζει, ακροβατά
Μες των αστερκών την μουσικήν
Άνου, άμαν θέλεις να σταθείς
Σούστου, άμαν θέλεις να χορέψεις
Κάτσε, άμαν έννα ποσταθείς
Έβρε, άμαν θέλεις να γυρέψεις
Γέλα της νοσ̆σ̆ιάς πόννα φανεί
Μπαίννει φως, αν έβρει σ̆σ̆ισμαθκιάν
Τσάκκισ’ το ρολόιν τζ̆αι κανεί
Μέτρα τα λεπτά με την καρκιάν»
Ππέφτει βίρρα η παραντζ̆ελιά,
ποιος παραλαλεί, ποιος διατάσσει;
Άραες εν σοφός με τα γυαλιά,
για κάναν στοισ̆ειόν που κάμνει χάζιν;
Τίνος ένι, μίλα καθαρά
εν πλασμάτου μέρας, για της νύχτας;
Ζ̆ει μες τα βουνά ή μες τα νερά;
Άτζ̆απις σου εν ο Τιριτίχτας;
Tiritíchtas
Music: Antonis Antoniou
Lyrics: Giorgos Vlamis
Just listen to the night giving birth
At the crack of dawn it’s in labour
Something makes noise and disappears
The wind brings a voice with it
‘Rest a bit when tired
Listen to the birds singing
Eat, but there’s no need to stuff yourself
The wealthy ones are those who give
Speak when you have something to say
Keep quiet too, hold back
When you go to sleep
Leave your worries under the bed
Look back and look forward
Stand firmly on the earth
Feel it; it’s turning, balancing itself
On the music of the stars
Get up, if you want to stand
Move, if you want to dance
Sit, if you get tired
Find, if you want to search
Smile at the emerging shadow
The light gets in if it finds a crack
Break down the clock, enough
Count the minutes with your heart’
Counsel is coming in by the bucket,
who’s babbling, who’s demanding?
Could it be a wise man in spectacles,
or a ghost having fun?
Whose is it, tell the truth,
does it belong to day or to night?
Does it live on the mountains or in the water? Might it be Tiritíchtas?
Πούλια
Στίχοι και μουσική: Αντώνης Αντωνίου
Άφκει η πούλια, πέμπει σινιάλον
στο μαξιλάριν του νου το πλάνον
να με ζαλίσει, να με τζ̆οιμήσει
στην μαύρην τρύπαν να με ρουφήσει
Ξυπνούν τα δαχτύλια τζ̆αι παίζουσιν πιάνον
μες σ’ απροσγείωτον αεροπλάνον
λικνίζουν τα πόθκια, χορεύκουν σάμπες
κότσ̆ινoν ρεύμαν τζ̆αι σπάζουσιν λάμπες
Η μνήμη παλλίροια βουρά την σελήνην
πετούσιν τζ̆αι φεύκουν μεσούρανα σμήνη
η άμπωτη μπάζει, κουντώ τρικυμίες
σ’ υπόγειες μπαίννω τζ̆’ υγρές γαλαρίες
Ππέφτουν κολόνες, μπαίννω που κάτω
βαστά η κκελλέ μου του κόσμου το πιάτον
σύρματα κόφκουνται τζ̆αι δεν γειώννουν
σπίθες τα μμάθκια τζ̆αι τα πιντώννουν
Το φως τρεμοπαίζει μου την βλεφαρίδαν
σ’ έναν περβόλιν μ’ αστέρκα που είδα
ωχ, ξημερώννει, πλευρόν θα γυρίσω
μες την αστροσκόνην ήλιους να δύσω
Poúlia (Pleiades)
Music and lyrics: Antonis Antoniou
The Pleiades turn their lights on, sending a signal
on my mind’s deceitful pillow
to make me dizzy, to put me to sleep
to suck me into a black hole
The fingers wake up and play the piano
in a never-landing airplane
the feet sway dancing the samba
in the red current light bulbs shatter
The memory, like a tide, runs after the moon
swarms are flying away, high up in the sky
the low tide takes on water; I push the storms
to enter underground, humid galleries
Columns are falling down, I get underneath
on my head rests the whole world’s plate
wires get cut and their sparkling doesn’t stop
my eyes are sparks that connect them again
The light makes my eyelash flicker
in an orchard with stars I once saw
oh, the day’s breaking, I’ll turn to the other side
into stardust I’ll bring the sun down
Καλικάντζ̆αροι
Μουσική: Αντώνης Αντωνίου
Στίχοι: Μάριος Επαμεινώνδας
Χάννει η παττίχα μου λαλώ σου
Εν έσ̆εις μ’ εσούνι τον θεόν σου
Σειρήνες της πελλάρας βουίζουν μες στα φκια μας
Τζ̆αι της νύχτας τ’ άστρα εν δικά μας
Χάννει η παττίχα μου λαλώ σου
Εν έσ̆εις μ’ εσούνι, ρε πελλέ μου, τον θεόν σου
Σύρνουμεν μακρά μας τα κανονικά μας
Τζ̆’ ούλλα τ’ αξινόστραφα δικά μας
Έχω βίδαν πο’ ’ν λασ̆καρισμένη
Έσ̆εις μιαν ψυσ̆ήν λαμπρατζ̆ιασμένην
Πελλόδαυλος πλανά μας, φουντώννει την φωθκιάν μας
Το πισσούριν νεύκει μας τζ̆’ η αυκή μιτσοκαμμά μας
Έχω βίδαν πο’ ’ν λασ̆καρισμένη
Έσ̆εις μιαν ψυσ̆ήν πυρκολητήν λαμπρατζ̆ιασμένην
Φέγγει η μμαθκιά μας, όποιος φκει μπροστά μας
Έννα τον τραβήσουμεν μιτά μας
Εν διούμεν γρόσιν τζ̆’ όπου μας νυχτώσει
Ποιος γρωστεί, ποιος έσ̆ει να πιερώσει;
Κόλπα να σκαρώσει πριν να ξημερώσει
Μόνον η πελλάρα θα μας σώσει
Εν διούμεν γρόσιν τζ̆’ όπου μας νυχτώσει
Ποιος γρωστεί, ποιος έσ̆ει να πιερώσει;
Φούρνους να πυρώσει πριν να ξημερώσει
Μόνον η πελλάρα θα μας σώσει
Εν κρατούμεν γρόσιν, είμαστεν καμπόσοι,
Ποιος γρωστεί, ποιος έσ̆ει να πιερώσει;
Το τζ̆ερίν σαν λιώσει, ποιος να μας μερώσει;
Θα σας πάρει τζ̆αι θα σας σηκώσει
Kalikándjari (Hobgoblins)
Music: Antonis Antoniou
Lyrics: Marios Epaminondas
I’m losing it, I’m telling you
You too are impossible
Sirens of madness are buzzing in our ears
And the night’s stars are ours
I’m losing it, I’m telling you
But you too, my man, are impossible
What’s normal we hurl away
And all that’s upside down we keep for us
I’ve got a screw loose
You’ve got a soul that’s scorching hot
A crazy torch is stoking up our fire
Darkness is nodding to us, and dawn is winking
I’ve got a screw loose
You’ve got a soul that’s bursting into flames, scorching hot
Our gaze is glimmering, whoever comes in front of us
We’ll take him with us
We don’t give a damn, who cares where night finds us
Who’s in debt, and who can pay?
Let the night play tricks before the day breaks
Only our craziness will save us
We don’t give a damn, who cares where night finds us
Who’s in debt, and who can pay?
Let the night stoke up the fire before the day breaks
Only our craziness will save us
We don’t give a damn, there’s plenty of us
Who’s in debt, and who can pay?
When the candle melts, who will appease us?
Let them all go to hell
Κουκκουφκιάος
Στίχοι και μουσική: Αντώνης Αντωνίου
Κουκκουφκιάζω μες την νύχταν
που γυρίζει πάλε η νύστα
τζ̆’ άφησεν τα μμάθκια μου στεγνά να μεν καμμούν
Τα σεντόνια νεκαλιούνται
μες το δρώμαν μου ρουφκιούνται
ποταμοί π’ ανάποδα γυρίζουν τζ̆αι τζ̆υλούν
Άννοιξα το παραθύριν
πέρκιμον τζ̆αι με ποφύρει
τούντο αέριν που αρμενίζει ιπτάμενα χαλιά
Που φανίσκει παραμύθκια
με στολίθκια τζ̆αι πλουμίθκια
πο’ ’ν θέλει κανένας μας που τούτα να ξυπνά
Μα έπιασεν το μμάτιν μου τ’ αστέρκα τ’ ουρανού
μ’ έναν ππήδον τ’ άρπαξα, τα φύτεψα του νου
Τζ̆αι βλαστούσιν τζ̆αι τσιμπούσιν
στα μματόφκιορ’ αγρυπνούσιν
αστραφτοκοπούν βαθκιά, τους τοίχους μου τρυπούν
Koukkoufkiáos (Owl)
Music and lyrics: Antonis Antoniou
I turn into an owl at night
when sleepiness comes round again
it leaves my eyes dry, they can’t shut
The sheets are mourning
they get sucked into my sweat
rivers that turn and flow upside down
I opened the window
maybe this can bring me round
this air in which flying carpets sail
[This air] that weaves stories together
with ornaments and decorations
the kind that none of us wants to wake up from
But my eye glimpsed the stars in the sky
I grabbed them with a leap, I planted them in my mind
And they sprout and they pinch
they stay awake on my eyelashes
they radiate deeply, they pierce my walls
Πισσούριν
Στίχοι και μουσική: Αντώνης Αντωνίου
Στα πισσούρκα ξημουττίζουν
τζ̆αι σε ξ̆υ̮ούσιν
Τες οθόνες σου γυαλλίζουν,
στ’ όρομαν σου ξαγρυπνούσιν
Του χορού τσ̆αλίμι’ αρκεύκουν
τζ̆αι γλεντούσιν
Τον χαβάν σου πασπατεύκουν,
την νοσ̆σ̆ιάν σου ακολουθούσιν
Συμπουρκούν σε, «Σήκου πάνω,
τσ̆αρλατάνο,
τι τζ̆ηεύκεις, πού πεζεύκεις,
ποιαν στραπήν καβαλλιτζ̆εύκεις;
Σήκου, φόρησε στεφάνιν,
πυροφάνιν,
το πισσούριν εν η ώρα
που θκιανέμουνται τα δώρα
Το περικλοκάιν να το δεις τον Μάην,
θα ταχτεί να πάει στους αυγερινούς
Τραππηδά με χάζ̆ια στ’ άβατα ππερβάζ̆ια,
μυρωθκιές τζ̆αι νάζ̆ια στους αστερισμούς»
Pissoúrin (Night darkness)
Music and lyrics: Antonis Antoniou
They sneak out in the darkness of night
and they scratch you
They polish your screens,
they stay awake in your dream
They begin their dancing tricks
and have fun
They mess with your mood,
they follow your reflection
They stir you up, ‘Get up,
you rascal,
what are you saving, where are you getting off,
which lightning are you mounting?
Get up, wear a wreath,
a light attractor,
darkness is the time
when gifts are handed out
You’ll see the bindweed in May,
it’ll promise to go to the cracks of dawn
It jumps, laughing, on sacrosanct window sills,
with smells and coyness up in the stars’
Θάματα
Στίχοι και μουσική: Αντώνης Αντωνίου
Μέρες κουμέρες νύσταν τζ̆ερνούν
ζάλες πυζ̆άμες ευτζ̆ές σού φορούν
φκάλλουν την τύχην φεντζ̆άνιν βαθύν
στo κατακάθιν παιξίμιν αθθεί
Πά’ στα χαράματα θωρούν σε κατάμματα – δε θάματα
Υπνοπατήματα τα άγραφα ποιήματα – φιλήματα
Νύχτες με δείχτες μασούν τα λεπτά
στ’ όρομαν μπάζουν φιγούρες κλεφτά
λούννουν, ραντίζουν το με μυρωθκιές
που τους κρεμμούς του βουττούν οι καρκιές
Πά’ στα χαράματα που βάλλουν τα κλάματα – δε δράματα
Θέλουν μιλήματα, τζ̆αι άνομα ντζ̆ίσματα – σκιρτήματα
Όρτσα μαζίν μας, κοντραμπατζ̆ή μας, μες τα λαθραία του ονείρου πλεχτά
Δε κανταδόρους στους δορυφόρους, πά’ στον κομήτην μια αμαζόνα αλυχτά
font for titles, paragraphs & more.
Thámata (Miracles)
Music and lyrics: Antonis Antoniou
Friendly days buy you sleepiness
dizziness puts pyjamas like blessings on you
they read your fortune in a deep cup
in the coffee dregs play is blossoming
At dawn they look into your eyes – such miracles
Sleepy footsteps get turned into unwritten poems – like kissing
Nights with clock pointers chew up the minutes
they sneak figures into the dream, furtively
they bathe it, shower it with scents
hearts jump off from its cliffs
At dawn, as they burst into tears – such drama
They seek words and unholy touches – heart skipping
Come forward with us, our contrabandist, in the dream’s illicit web
Look at the minstrels on the satellite planets, on a comet an Amazon is howling
Αλαβροστοισ̆ειώτης
Στίχοι και μουσική: Αντώνης Αντωνίου
Πρώτον φως αλύχτησεν, το όρομαν δονεί
Το πισσούριν εξεθώρκασεν τζ̆’ ανάψαν οι ουρανοί
Έκρουσεν τους δαίμονες τζ̆’ έθκιωξεν τα στοισ̆ειά
Στον αλαβροστοισ̆ειώτην η νύχτα εν φορεσ̆ιά
Εν κορασ̆ιά με φορεσ̆ιάν
Στην ξιππασ̆ιάν σούζετ’ η φυλλωσ̆ιά
Με μιαν ανάσαν ’ρούφησεν του νήλιου την λαμπρήν
Οι νοσ̆σ̆ιές αλληθωρήσασιν τζ̆αι είπαν τον ππεκρήν
Αποστάτης παρταλός στης μέρας τον καμβάν
Ψάλλουσιν τ’ αερικά μεσημερκού χαβάν
Τέθκοιος χαβάς που τον φυσά
Αποσπερνά τ’ άστρα παραπλανά
Alavrostishiótis (Fey)
Music and lyrics: Antonis Antoniou
The early light has howled, vibrating the dream
Pitch darkness has faded and the skies are on fire
It set the demons on fire and drove away the ghosts
The night is the fey’s attire
It’s a girl in a garb
In vanity sways the leafage
With a single breath the sun’s brightness he drew
The shadows, cross-eyed, called him a drunkard
A colourful apostate against the canvas of the day
The fairies are chanting a midday air
A different kind of wind brings him over
Tonight he’s tricking the stars
Νυχτοπάππαρος
Στίχοι και μουσική: Αντώνης Αντωνίου
Νυχτοπάππαρος έφκην βόλταν,
κόφκει σπίθκια, φακκά την πόρταν
η ψατζ̆ή σου νεφέσιν, εν σ’ αννοίω, παμπέσ̆η,
σουξουλάς την καρκιάν μου, τζ̆υνηάς την παθκιάν μου,
ποφυσά η φωθκιά μου
Χώμαν, στάχτη να γίνει η μυρωθκιά που σε ντύννει
μαύρης νύχτας καρτάσ̆η, χαντζ̆αρκά πά’ στην ράσ̆ην
Καλικάντζ̆αρος στραβοκάννης
κάγριν θρέφκει σε να μαράνεις
λούρταν μι̮άλην μεν κόφκεις, λείξην μεν με συγκόφκεις
τ’ αμπελώνα σοφίες, για ανάξιες αξίες
νεύκω τους γαλαξίες
Χώμαν, στάχτη να γίνει, λίγκι-λίγκι να σβήννει
λιβερκάζω το κάγριν στης ψυσ̆ής μου μιαν άκρην
Nychtopápparos (Night bat)
Music and words: Antonis Antoniou
The night bat has gone out for a walk
he takes in the houses, he knocks on the doors
your breath is poison, I won’t open for you, you sly man
you’re pestering my heart, you’re chasing my steps
my spirit is sighing
May the scent enveloping you become dust and ash
brother of the black night, knife stabbing my back
A goblin with bowed legs
is feeding you anguish, in order to wither
don’t babble, don’t think I’m greedy
cod philosophy on worthless values
I’m signalling to the galaxies
May it become dust and ash, may it expire bit by bit
I’m putting my soul’s anguish in a corner
eat go to font for titles, paragraphs & more.
Αστραχάν
Στίχοι και μουσική: Άντης Σκορδής
Κότσ̆ινον φκαίννεις, ματοτζ̆υλίζεις
Φέντζ̆εις το σώμαν τζ̆αι το φορτίζεις
Σεληνιάζουν με λάγνες φωνές
Μες στα πελάγη βαθκιές ηδονές
Βάρκα χαμένη, γυρίζω κουπίν
Μες στον καθρέφτην μακροβουττίν
Κάτω στον πάτον φεγγαροπηγή
Σ̆έριν με σ̆έριν τζ̆’ οι θκυο ναυαγοί
Η νύχτα ’νεμίζεται μες την νοθκιάν
Σβήννει στο μμάτιν μου η άρκα φωθκιά
Ώστι να έρτεις ξανά
Αστραχάν
Astrahán (Astrahán, a mermaid)
Music and lyrics: Andys Skordis
You come out red, rolling in blood
You light up the body and charge it
Lustful voices turn me into a lunatic
In the oceans lies deep pleasure
A lost boat, I’m changing its course
I plunge straight into the mirror beneath me
Moonlight at the bottom
Two castaways holding hands
The night flutters in the mist
In my eye the wild fire is put out
Until you come back
Astrahán